ΓΛΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Οι μαθητές της Β Γυμνασίου του σχολείου μας σας εύχονται Καλές Γιορτές με προσωπικές δημιουργίες στα πλαίσια του μαθήματος της Λογοτεχνίας. Αγόρια και κορίτσια του Β1 και Β3 ζωγράφησαν, τραγούδησαν, δημιούργησαν συγκινητικές ή κωμικές ιστορίες και παραμύθια και ένιωσαν για λίγο τη χαρά της δημιουργίας.
Κι εγώ με τη σειρά μου, λοιπόν, εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλους και θερμά συγχαρητήρια στα παιδιά! Να είστε πάντα παραγωγικοί και παραγωγικές!
Παρατίθενται κάποια μόνο από τα έργα των μαθητών, αν και η έμπνευση και η φαντασία  δεν έχουν τελειωμό!

                                          Μια Θλιβερή Ιστορία                 της Σαββατούλας Κ.

Ήταν πρωί Σαββάτου, 24 Δεκεμβρίου. Βγήκαμε για κάλαντα. Ήμουν τόσο χαρούμενη,αλλά οι γονείς μου όχι...
Πέρσι τέτοια μέρα, πέθανε η πιο αγαπημένη φίλη της μαμάς μου. Ξέρω, είναι απλά φίλη...Αλλά για τη μαμά μου ήταν η μοναδική φίλη που την καταλάβαινε...
Στολίζαμε το δέντρο και τη σκεφτόμασταν...Σκεφτόμασταν τότε που ήμουν μικρή, που μας μιλούσε για τα Χριστούγεννα. Της άρεσαν πολύ τα Χριστούγεννα..."Η αγαπημένη μου γιορτή", έλεγε.
Γεμίσαμε με εικόνες της το σπίτι. Ποτέ δε φεύγει από το μυαλό μας...Και να γιατί: Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ. Αλλά πρώτη φορά είδα κάποια να το παλεύει επτά χρόνια... 
ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΠΟΤΕ ΚΑΤΩ ΣΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΜΒΕΙ!
                                                                                 Καλά Χριστούγεννα...

                                  Η μαγεία των Χριστουγέννων                 της Ιωάννας Κ.
Πριν από πολλά πολλά χρόνια ζούσε μια κοπέλα που την έλεγαν Μαρία και πίστευε υπερβολικά πολύ στα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη της γιορτή, γιατί όπως έλεγε "της ξυπνούσαν τον άλλο της εαυτό". Ήταν μια κοπέλα άχαρη, αγέλαστη, κάθε μέρα και πιο κατσουφιασμένη. Και τα Χριστούγεννα ήταν μία περίοδος που την έκαναν να γελάει και να είναι ευτυχισμένη.
Πριν καλά καλά έρθουν τα Χριστούγεννα, η Μαρία έκανε τις ετοιμασίες για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, με στόχο να ευχαριστήσει συγγενείς και φίλους.
Η Μαρία ήταν πολύ πλούσια. Ποτέ της όμως δε νοιαζόταν για τους άστεγους και τους φτωχούς ανθρώπους.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, που τα παιδιά έλεγαν τα κάλαντα, της χτύπησε την πόρτα ένα πολύ φτωχό κοριτσάκι με σκισμένα ρούχα και ξεφτισμένα παπούτσια. Η Μαρία, όμως, δεν το άφησε να πει τα κάλαντα, δεν του έδωσε σημασία και έκλεισε αδιάφορη την πόρτα.
Μετά από λίγες μέρες συνέβη κάτι το συγκλονιστικό. Από εσφαλμένους οικονομικούς χειρισμούς, η Μαρία έχασε όλη την περιουσία της. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ζητιανεύει σε σπίτια και μαγαζιά. Οι συγγενείς της δεν μπορούσαν να πιστέψουν την καταντια της...
Μετά από δύο μήνες βρέθηκε στο δρόμο της ένας άντρας, ο οποίος τη βοήθησε να κερδίσει ξανά την περιουσία της.
Η Μαρία σε όλο αυτό το διάστημα της απίστευτης φτώχειας της έφερνε συχνά στο μυαλό της εκείνο το φτωχό κοριτσάκι που είχε χτυπήσει τη πόρτα της. Ήταν πολύ στεναχωρημένη που δε τη βοήθησε, και γι'αυτό αποφάσισε να αλλάξει στάση και να βοηθάει από εδώ και πέρα όποιον άνθρωπο εχει την ανάγκη της.
Αυτή είναι τελικά η "Μαγεία των Χριστουγέννων". Το κορίτσι κατάλαβε το λάθος του και δεν το επανέλαβε ποτέ ξανά...

του μαθητή Γιάννη Κ.

                                      Μια παράξενη Πρωτοχρονιά...              του Σάββα Η.
Πρωτοχρονιά...Η μέρα που κόβουμε τη βασιλόπιτα...
Η περσινή παραμονή  έμοιαζε με τις άλλες, αλλά και ταυτόχρονα ήταν τόσο διαφορετική!
Ξεκινήσαμε με το γιορτινό τραπέζι. Το ετοιμάσαμε και υποδεχτήκαμε τους καλεσμένους μας. Στη συνέχεια καθίσαμε στο τραπέζι για να φάμε.
Μόλις τελειώσαμε το φαγητό, ήρθε η ώρα να κόψουμε τη βασιλόπιτα. Όλοι περιμέναμε με αγωνία ποιος θα τύχει το φλουρί. Η μαμά έκοψε την πίτα και άρχισε να μας τη μοιράζει. Όλοι ήμασταν απασχολημένοι ψάχνοντας τα κομμάτια μας, όταν ξαφνικά ο θείος μου φώναξε "Εγώ το βρήκα!". Η γιαγιά μου όμως τον κορόιδεψε, θεωρώντας τον ψεύτη, αφού κι αυτή το είχε βρει! Με τη σειρά του ο αδερφός μου κοιτούσε απορημένος, εφόσον και το δικό του κομμάτι περιείχε φλουρί!Μέσα σε λίγα λεπτά διαπιστώσαμε ότι όλοι είχαμε από ένα τυχερό νόμισμα!
Η μαμά τότε μας κοίταξε, μας χαμογέλασε και μας ευχήθηκε εγκάρδια "Καλή Χρονιά". Περιττό να πω ότι όλοι ξεσπάσαμε σε γέλια...


                                 Το ψήσιμο των Βασιλόπιτων!!!              του Γιάννη Κ.
Ήταν πια Χριστούγεννα...Πλησίαζε το κόψιμο της βασιλόπιτας...
Σε ένα χαρούμενο χωριό, ο φούρναρης ετοιμαζόταν να ψήσει βασιλόπιτες. Ήξερε πως έπρεπε να ετοιμάσει πάρα πολλές για όλο το χωριό.
Ήταν Τετάρτη. Ο φούρναρης, που τον έλεγαν Τζέικ, έπρεπε να ετοιμάσει 1000 βασιλόπιτες μέχρι την Πέμπτη το μεσημέρι. Έτσι, λοιπόν, σηκώθηκε νωρίς το πρωί, για να πιάσει δουλειά. Ήδη σε λίγη ώρα είχε έτοιμες τις είκοσι πρώτες βασιλόπιτες. Ενώ, όμως, ετοίμαζε τις πέντε επόμενες ζύμες, συνειδητοποίησε ότι του χάλασε ο φούρνος.
Το ανέφερε στο βασιλιά, ο οποίος και τον προσκάλεσε στη βασιλική κουζίνα. Από λάθος όμως ενός βασιλικού υπηρέτη χάλασε κι εκεί ο φούρνος!
Μόλις το έμαθε αυτό ο βασιλιάς, απευθείας παρήγγειλε καινούριο, μεγάλο φούρνο, που είχε χωρητικότητα πενήντα ζύμες!Δυστυχώς όμως έφτασε την Πέμπτη το πρωί. Έτσι, λοιπόν, ο φούρναρης και οι σεφ του παλατιού μαζί με τους υπηρέτες έφτιαχναν από κοινού ζύμες.
Μέχρι το βράδυ που άρχισε να βραδιάζει είχαν ετοιμάσει μόνο 850. Συνέχισαν να ψήνουν, αλλά νύχτωσε πολύ και όλοι άρχισαν να νυστάζουν. Στο τέλος έμεινε μόνο ο φούρναρης, ο οποίος με το ζόρι άντεξε και κοιμήθηκε το επόμενο πρωί.
Όταν όλοι ξύπνησαν, συνειδητοποίησαν ότι ο φούρναρης τα είχε καταφέρει!!! Ο βασιλιάς δεν πίστευε στα μάτια του και του είπε πως αν οι βασιλόπιτες είναι νόστιμες, θα τον επιβραβεύσει. Όντως, το απόγευμα όλοι οι χωρικοί έκριναν πεντανόστιμες τις πίτες, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να του προσφέρει ένα όμορφο, χρυσό βραβείο. Τελικά ο κόπος ανταμοίβεται!!!

                                  Ποίημα                               του Μάνου Χ. Μ.C.

Μια μέρα στο Βόρειο πόλο, ο Αϊ-Βασίλης ήταν πρόθυμος να ετοιμαστεί,

να μας φέρει δώρα για μια χαρούμενη γιορτή.

Εύχομαι ο Αϊ-Βασίλης να μην ξεχαστεί,

να έρθει στο σπίτι μου για μια χαρούμενη γιορτή.

Αφήνοντας στο τραπέζι γλυκά, σιροπιαστά,

μπισκότα με σχέδια και άλλα νόστιμα γλυκά.

Να φάει ο Αϊ-Βασίλης και να γλυκαθεί,

και μακάρι και του χρόνου να μας ξαναθυμηθεί!

της μαθήτριας Φρειδερίκης Γ.

                        Το νόημα των Χριστουγέννων                της  Ιφιγένειας Χ.

Η Άννα, η οποία καταγόταν από πλούσια οικογένεια, κάθε χρόνο την παραμονή Χριστουγέννων έβγαινε βόλτα στην αγορά. Αγόραζε τα πιο ακριβά ρούχα, κοσμήματα, παπούτσια και ένιωθε ότι αυτά την έκαναν ευτυχισμένη.

Μία μέρα, καθώς περπατούσε στον πεζόδρομο για να πραγματοποιήσει τις αγορές της, είδε να κάθεται σε ένα παγκάκι, μέσα στο κρύο, ένα φτωχό κοριτσάκι που πουλούσε χαρτομάντηλα, για να συντηρήσει τον εαυτό του.

Η Άννα την πλησίασε, κάθισε μαζί της και τη ρώτησε το όνομά της και πώς αντέχει να κάθεται μέσα στο κρύο, προσπαθώντας να μαζέψει χρήματα. Το κοριτσάκι απάντησε πως το λένε Χαρά. Στη δεύτερη όμως ερώτηση της Άννας δεν έδωσε καμία απάντηση, αλλά χαμήλωσε το κεφάλι. Εκείνη τη στιγμή ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της Άννας, η οποία αποφάσισε να της δώσει χρήματα και κάποια από τα δώρα που είχε αγοράσει.

Η Χαρά, ωστόσο, δεν έκανε κάποια κίνηση να πάρει όσα της προσέφερε η Άννα, απλά απάντησε: «Μάλλον δε γνωρίζεις τι θα πει Χριστούγεννα...Χριστούγεννα δεν είναι μόνο τα δώρα, αλλά να ζεις με ελπίδα, να δίνεις τα χέρια για συμφιλίωση, να βοηθάς να γίνεται το καλό, να σκουπίζεις τα δάκρυα των άλλων, να χαρίζεις αγάπη…Να κατεβαίνει ο Θεός από τον Ουρανό και να φέρνει Φως…»

Η Άννα δίχως λόγια άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Αγκάλιασε σφιχτά τη Χαρά, την πήρε στο σπίτι της, την αγάπησε πιο πολύ και από τον εαυτό της και δεν την ξανάφησε ποτέ μόνη.

Από εκείνο το έτος και μετά, η Άννα γιόρταζε διαφορετικά τα Χριστούγεννα, προσφέροντας αγάπη σε όσους την είχαν ανάγκη. Τώρα «ναι», ένιωθε πραγματικά ευτυχισμένη. Η μέρα που γνώρισε τη Χαρά την έκανε να καταλάβει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω και να αλλάξει στάση ζωής…                                                                                                                                

                                   

                                       Αϊ-Βασίλης στη γη         των Ευδοξία Χ.- Ιφιγένεια Χ.

Εμπρός ένα-δύο προσοχή

Χριστούγεννα ξανά στη γη

Παιδάκια ντυθείτε στο

Χιόνι θα βγείτε να κάνετε σκι

Εμπρός ένα-δύο όλοι μαζί

Ο Αϊ-Βασίλης θα έρθει στη γη

Δωράκια θα δώσει

στην καμινάδα θα σφηνώσει,

Γιατί έφαγε πάρα πολύ!

Ξαφνικά ήρθε ένα ξωτικό

Μα ήταν κι αυτό παχουλό

Προσπάθησε να το βγάλει

Μα κόλλησε μαζί κι αυτό

Ξαφνικά ήρθε το πρωί

Μα αυτοί ήταν ακόμα εκεί

Τα παιδάκια ξυπνούσαν και

Στις γειτονιές τριγυρνούσαν

Και τραγουδούσανε όλοι μαζί

Kάτι είδανε τότε εκεί

Και μείνανε έκπληκτοι

Τον Αϊ Βασίλη θα δούνε

Και θ’αναρωτηθούνε

Ποτε θα ξαναρθεί

του μαθητή Γιάννη Κ.

                                      Παραμονή στην Ελβετία                   της Ραφαηλίας Σ.
Παραμονή στην Ελβετία...Το χιόνι έχει απλωθεί παντού. Η λίμνη έχει παγώσει. Τα παιδιά βγαίνουν χαρούμενα, για να παίξουν. Άλλα κάνουν βόλτα με έλκηθρα, άλλα φτιάχνουν χιονάνθρωπους...
Σε ένα σπίτι όμως ένα μικρό κορίτσι, η Ιζαμπέλ, είναι κλεισμένο μέσα. Οι γονείς του δεν το αφήνουν να βγει από το σπίτι, από φόβο να μην αρρωστήσει.Οι φίλοι της πηγαίνουν κάθε μέρα στο σπίτι της, θέλοντας την παρέα της, οι γονείς της όμως τους διώχνουν προσποιούμενοι ότι η μικρή είναι άρρωστη. Η Ιζαμπέλ είναι απομονωμένη στο δωμάτιό της και κλαίει ασταμάτητα. Κοιτά απ'το παράθυρό της τα χαρούμενα παιδιά που διασκεδάζουν και στεναχωριέται πολύ. 
Μια μέρα, λοιπόν, που οι γονείς της έλειπαν από το σπίτι, το κορίτσι αποφάσισε να βγει έξω. Έτσι κι έκανε. Έπαιζε, γελούσε και ήταν πολύ χαρούμενη. 
Η χαρά της όμως δεν κράτησε για πολύ. Οι γονείς της επέστρεψαν και, μόλις αντιλήφθηκαν τι είχε συμβεί, θύμωσαν τόσο πολύ, που την κλείδωσαν στο δωμάτιό της. Η μικρή Ιζαμπέλ ήταν απαρηγόρητη. Οι γονείς της, την άκουσαν να κλαίει γοερά και άρχισαν να προβληματίζονται μήπως είναι υπερπροστατευτικοί. Κατάλαβαν όχι μόνο ότι η Ιζαμπέλ αγαπάει τα Χριστούγεννα, αλλά και τα παιχνίδια στο χιόνι, μαζί με άλλα παιδιά. 
Έτσι, από την επόμενη μέρα την άφησαν να βγαίνει έξω για παιχνίδι. Ευτυχώς αντιλήφθηκαν γρήγορα το λάθος τους και η μικρούλα ένιωθε ευτυχισμένη συντροφιά με τους συνομιλήκους της!

                                                        Παραμύθι                         της Μαρίας Τ.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια οικογένεια, όχι πλούσια, αλλά ούτε και ιδιατέρως φτωχή. Τα παιδιά, ο Τζακ και η Έλενα, περίμεναν πώς και πώς να διακοσμήσουν το σπίτι με Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Αυτό που κυρίως τους έδινε χαρά ήταν το στόλισμα του δέντρου. 
Δυστυχώς, τις προηγούμενες χρονιές τα παιδιά δεν είχαν τη δυνατότητα να στολίσουν το σπίτι, επειδή έλειπαν σε ταξίδια όλοι μαζί οικογενειακώς, εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεων του μπαμπά. 
Φέτος, όμως, ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που θε περνούσαν ήσυχα και ευτυχισμένα τις γιορτινές μέρες, παρέα με αγαπημένα τους πρόσωπα. 
Ωστόσο, ο πατέρας είχε διαφορετική ιδέα για αυτά. Αποφάσισε να πάνε εκδρομή στη Φινλανδία!
Όταν τους το ανακοίνωσε, τα παιδιά στεναχωρέθηκαν απίστευτα!Μάλιστα, αποσύρθηκαν και από το τραπέζι.
Οι γονείς τους απογοητεύτηκαν. Κατάλαβαν ότι η ιδέα αυτή δεν τους ενθουσίασε τόσο, όσο περίμεναν.Το συζήτησαν όλη νύχτα για το ταξίδι τους και αποφάσισαν να το ακυρώσουν.
Μόλις ξημέρωσε και ξύπνησαν τα παιδιά, οι γονείς αποφάσισαν να τους μιλήσουν. Εκείνα όμως είχαν θυμώσει και πεισμώσει τόσο πολύ, που δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτα. Με τη έναρξη της συζήτησης, μάλιστα, είπαν:"Εμείς δεν έχουμε νιώσει Χριστούγεννα. Μας πηγαίνετε κάθε χρόνο ταξίδια. Δεν έχουμε νιώσει τη ζεστασιά του σπιτιού και την αγάπη των φίλων μας!". 
Οι γονείς τότε τους ανακοίνωσαν την διαφορετική τους απόφαση και μετέφεραν τις κούτες με τα Χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια. Τα παιδιά έτρεχαν χαρούμενα από εδώ και από εκεί.Στόλισαν το τζάκι, έβαλαν μπάλες και φωτάκια στο δέντρο, διακόσμησαν τα τραπέζια, τα πάντα.Τελικά, η επιθυμία τους πραγματοποιήθηκε και περάσανε όμορφα και γαλήνια Χριστούγεννα, όλοι μαζί, ενωμένοι ως οικογένεια...